برای ورود به کانال تصویر زیر را کلیک نموده و سپس عضو شوید  

ولادت با سعادت دهمین حجّت خدا حضرت امام علیّ الهادی علیه السلام مبارک باد

اي گوهر بحر آفرينش/ وي چشم و چراغ اهل بينش  همنام علي مرتضايي/ سرتا به قدم خدانمائي
   ميلاد تو برهمه مبارک/ بر مهدي فاطمه مبارک

قال الامام علیّ بن محمّدالهادی علیه السلام:

«إِنَّ اللَّهَ لَا یُوصَفُ إِلَّا بِمَا وَصَفَ بِهِ نَفْسَهُ وَ أَنَّی یُوصَفُ الَّذِی تَعْجِزُ الْحَوَاسُّ أَنْ تُدْرِکَهُ وَ الاْءَوْهَامُ أَنْ تَنَالَهُ وَ الْخَطَرَاتُ أَنْ تَحُدَّهُ وَ الاْءَبْصَارُ عَنِ الاْءِحَاطَةِ بِهِ نَأَی فِی قُرْبِهِ وَ قَرُبَ فِی نَأْیِهِ کَیَّفَ الْکَیْفَ بِغَیْرِ أَنْ یُقَالَ کَیْفَ وَ أَیَّنَ الاْءَیْنَ بِلَا أَنْ یُقَالَ أَیْنَ هُوَ مُنْقَطِعُ الْکَیْفِیَّةِ وَ الاْءَیْنِیَّةِ الْوَاحِدُ الاْءَحَدُ جَلَّ جَلَالُهُ وَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ؛

حضرت امام هادی علیه السّلام: خداوند متعال توصیف نشود، جز بدانچه خود وصف کرده است و چگونه توصیف می‏شود آن وجودی که حواس مخلوقات از درکش ناتوان است و اوهام و خیالات به آن نمی‏رسند و تصور و اندیشه‏ ها به حقیقتش آگاه نمی‏گردند و در افق نگاه چشمها نگنجد! او با همه نزدیکی دور است و با همه دوری‏ اش نزدیک. چگونگی را پدید آورد و خودش چگونه نیست. مکان را آفرید، ولی خود مکانی ندارد و از چگونگی و مکان داشتن جداست. یگانه است و بی‏ همتا. با شکوه است و نامها و اسمائش همه

مقدس ‏اند و پاک.»

________________________________________________________________

بسم الله الرحمن الرحیم

بیا سوته دلان گرد هم آئیم و  همنوا با امام حسین علیه السّلام دعای عارفانه (عرفه) را با هم زمزمه نموده و برای ظهور مولایمان امام زمان حضرت مهدی "عج" دعا کنیم

دعای عرفه

از طریق کانال یوتیوب مرکز امام علی علیه السّلام بصورت پخش زنده از ساعت 6:45 بعد از ظهر امروز پنجشنبه 30 جولای

سخنران: دانشمند گرامی و ارجمند حضرت حجة الاسلام دکتر حجازی

 (در بخش دوم برنامه ها بعد از نمازمغرب همراه با تکبیرات شب عید) 

امام سجاد(ع) درباره معرفی روز عرفه می‌فرمایند:

اللهمَّ وَ هذا یوْمَ عَرَفَةَ یوْمٌ شَرَّفْتَهُ وَ کَرَّمْتَهُ وَ عَظَّمْتَهُ نَشَرْتَ‌فِیهِ رَحْمَتِکَ

وَ مَنَنْتَ فِیهِ بِعَفْوِکَ وَ اَجْزلْتَ فِیهِ عَطِیتَکَ وَ تَفَضَلْتَ بِهِ عَلی عِبادِکَ!

خدایا! و این روز عرفه، روزی است که تو به او اشراف و کرامت و عظمت بخشیدی و رحمتت را در این روز گستراندی و به بخششت [بر خلق] منّت گذاردی و عطایت را بسیار عظیم گردانیدی و با این روز بر بندگانت تفضل کردى

آفتاب عرفه! لختی آرام‏تر. می‏خواهم ثانیه ‏هایی بیش، با نجوا بمانم. لختی آهسته‏ تر، می‏خواهم بیش‏تر شعله ‏ور شوم. می‏خواهم در برکه ‏ای از اشک، وضو بسازم و دو رکعت نمازِ حضور بخوانم. اندکی آرام‏تر، تا از بام پژمردگی درآیم و به سمت بی‏کرانه‏ ی آسمان پر گشایم. لحظه‏ ای کم شتاب‏تر، نمی‏خواهم! با غروب تو، خورشید آرزوهایم غروب کند. ثانیه ثانیه ‏ی امسالم را بدین امید گذراندم که در عصر امروز، عطر دل‏انگیز آن موعود را در آغوش گیرم؛ همان که شاید در یکی از همین خیمه‏ ها، صوت دلربای قرآنش را، میهمان دل‏های حاجیانش کرده است؛ همان که با گرمی حضور خود، عرفات را تابستانِ میوه ‏های شیرین معنویت ساخته است؛ همان که ستون خیمه ‏اش، تکیه ‏گاه دل‏های مشتاق است؛ همان که روزی پشت به دیوار کعبه، نغمه ‏ی «انا بقیة اللّه‏» را برمی‏آورد و پیراهن مشکی کعبه را به در خواهد آورد؛ همان که ابراهیم بت‏خانه‏ های کفر و نفاق خواهد بود و گلستان‏ساز آتشخانه‏ ی بغض و عداوت؛ همان که نامش، روح بخشِ «همان که»هایِ من است!
نمی‏دانم ناله‏ ی «اللهم کن لولیک» را در کدام سوی این صحرا اجابت گفته است و خلوت کدام خیمه را محلّ جلوتِ خویش گردانیده است! نمی‏دانم کدام چشم، آشیانه‏ ی تصویر فرزند فاطمه علیهاالسلام شده است! نمی‏دانم یعقوبِ کدام کنعان، یوسف پیراهن او را به تماشا نشسته است! نمی‏دانم کدام آینه، صلابت او را به تحیّر نگریسته است! و نمی‏دانم ... کدام پرده، میانِ من و او، حجاب شده است که چشمانم بی‏قرارند! ای غروب عرفه! سلام مرا به مسافر همیشه‏ ی خود برسان و چشم به راهیِ مرا برای آن سوار سپیده بازگو کن!

___________________________________________________________________________________

از همان لحظه شروع شد روزگار توأم با اندوه و رنج تو؛ از همان لحظه که کودکی ‏ات را با هفتاد و دو پروانه سرخ، بدرقه کردی، از همان لحظه که مصیبت را ـ در بالاترین درجه ـ در پنج سالگی، به نظاره ایستادی، از همان لحظه که پا به پای غل و زنجیرهای بسته بر دست و پای پدر، خون گریستی.
از همان لحظه، تو در مصیبت کربلا بزرگ شدی و رنج‏هایت همیشگی شد تا راوی دردهای بهترین بندگان خدا باشی. تا قصه عشق، فراموش نشود. تو را که «محمد» نام داشتی و شکافنده علوم نبوی بودی، تمام خانه ‏های مدینه خشت خشت و کوچه به کوچه می‏شناسند! تو را می‏شناسند؛ از عطر قدم‏هایت که نسیم‏ وار از کوچه ‏ها می‏گذرد و بوی عرش را می‏پراکند در رگه‏ های شهر؛ از طنین صدایت که به گفت‏گوی فرشته‏ ها می‏ماند؛ از عطر شناورت که بی ‏دریغ می‏پراکنی در شریان‏ های زمین، تا خاک،اجازه یابد که یک بار دیگر نفس بکشد رایحه بهشت را؛ از چشم‏هایت که عاشقانه ‏ترین واگویه کربلا بود.

_____________________________________________________________________

بسم الله الرحمن الرحیم

______________________________________________________________________