دهم ماه رمضان, سالگرد وفات حضرت خدیجه کبری سَلَامُ اللَّهِ علیها تسلیت باد
خديجه اوّل بانويى است كه تصديقم نمود. هم او كه خار از پايم مي كشيد و درد هايم را تسكين بود. هم او كه ثروتش قوت مؤمنانم شد و جانش سايبان دردهايم. او كه خير كثيرى به يادگار گذاشت و سيب سعادت در دامن هستى به جاى نهاد.
وفات بزرگ بانوی اسلام امّ المؤمنین حضرت خدیجه کبری (س) تسلیت باد.
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمَّ الْمُؤْمِنِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا زَوْجَةَ سَیّـِدِ الْمُرْسَلِینِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمَّ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَیِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا أَوَّلَ الْمُؤْمِناتِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا مَنْ أَنْفَقَتْ مالَها فِی نُصْرَةِ سَیِّدِ الاَْنْبِیاءِ، وَنَصَرَتْهُ مَااسْتَطاعَتْ وَدافَعَتْ عَنْهُ الاَْعْداءَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا مَنْ سَلَّمَ عَلَیْها جَبْرَئِیلُ، وَبلَّغَهَا السَّلامَ مِنَ اللهِ الْجَلِیلِ، فَهَنِیئاً لَکِ بِما أَوْلاکِ اللهُ مِنْ فَضْل، وَالسَّلامُ عَلَیْکِ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ
سلام بر تو اى مادر مؤمنان، سلام بر تو اى همسر سرور فرستادگان، سلام بر تو اى مادر فاطمه زهرا سرور بانوان دو جهان، سلام بر تو اى نخست بانوى مؤمن، سلام بر تو اى آنکه دارائیش را در راه پیروزى اسلام و یارى سرور انبیا هزینه کرد و دشمنان را از او دور ساخت، سلام بر تو اى آنکه بر او جبرئیل درود فرستاد، و سلام خداى بزرگ را به او ابلاغ کرد، این فضل الهى گوارایت باد و سلام و رحمت و برکاتش بر تو باد
خديجه اوّل بانويى است كه تصديقم نمود. هم او كه خار از پايم مي كشيد و درد هايم را تسكين بود. هم او كه ثروتش قوت مؤمنانم شد و جانش سايبان دردهايم. او كه خير كثيرى به يادگار گذاشت و سيب سعادت در دامن هستى به جاى نهاد.
خديجه! چشم بگشا غروب تو را صبر نتوانم. هنوز راه بس دراز است و ياران بس اندك.
سلام خدا بر خديجه(س) نور چشم محمد(ص) كه آرامش در نگاهش بود و عشق به معبود يكتا در كلامش! سلام خدا بر اولين زني در زمين كه محمد(ص) را با هر آنچه داشت، باور كرد و پشت سر آفتاب وجودش، قامت بست و بدان‌سان لايق سلام جبرئيل شد. محمد(ص) از روزگار جهل و شرك، رنج‌ها و زخم‌ها ديده بود و خديجه(س) آمده بود تا مرهمي باشد بر آن همه درد و رنج.
دستان بخشنده او دين محمد(ص) را ياري كرد. روزهاي با خديجه(س) تنها روزهاي آفتابي پيامبر(ص) بود. آن شب كه ستاره عمر وي رو به خاموشي گذاشت، كهكشان اشك در آسمان چشم رسول الله(ص)، حكايت از غمي بي‌پايان داشت. اي چراغ روشن شب‌هاي رسالت، كاش مي ماندي و كوله بار محبتت را تا غار تنهايي رسول الله(ص)، به دوش مي‌كشيدي، و اوج وفاي خود را با پرچمي از عشق، بر قله هاي مكه به تماشا مي گذاشتي...
68 سال قبل از هجرت در خانواده اى از قبيله هاشم كه يكي از ثروتمندان قريش بودند، دختري به دنيا آمد كه او را خديجه ناميدند. خانواده ي خديجه (س) از نظر شرافت خانوادگى و نسبتهاى خويشاوندى، يكي از بزرگترين قبيله هاى عرب بود. خديجه (س) در بين اقوام خود كم نظير و به حسن اخلاق و سخاوت معروف بود. حتى قبل از اسلام وى را طاهره، مباركه و سيده زنان مي خواندند. همسر بزرگوار پيامبر اسلام در 24 سال زندگي مشترك، الگويي تابناك از همراهي و همدلي با ايشان بوده و خدمات بسياري براي آن بزرگوار و دين اسلام انجام داد. حمايت هاي مالي، روحي و عاطفي از حضرت محمد(ص)، تصديق و تأييد پيامبر در آن روزگار و ياري ايشان در برابر آزار مشركان، گوشه هايي از اين خدمات ارزشمند است.
مقام حضرت خديجه (س) بسيار والاست تا آن جا كه، وقتي رسول خدا(ص) از معراج بازگشت، از جبرئيل پرسيد؛ آيا كار ديگري هست؟ جبرئيل گفت: " از طرف خداوند و از سوي من به خديجه(س) سلام برسان."
هنگامي كه رسول خدا(ص) خديجه را ملاقات كرد، فرمود: " اي خديجه! خداوند و فرشتگان بر تو سلام مي رسانند و گرامي ات مي دارند." خديجه(س) فرمود: خداوند، خود سلام است و سلام از اوست و سلام به سوي اوست و نيز سلام بر جبرئيل فرشته ي حق باد.
پيامبر(ص) فرمود: خديجه اولين زني بود كه به من ايمان آورد و در زماني كه همه مرا ترك كردند او ياري ام كرد. همچنين حضرت مي فرمود: برترين بانوان بهشت عبارتند از مريم دختر عمران، آسيه دختر مزاحم، خديجه دختر خويْلد و فاطمه دختر محمد(ص).
از فضيلت هاي حضرت خديجه(س)، مقامي است در بهشت كه از سوي خداوند به ايشان وعده داده شده است.
پيامبراكرم(ص) به خديجه بشارت مي داد و مي فرمود: " در بهشت، خانه اي داري كه در آن رنج و سختي نمي بيني."
امام صادق(ع) نيز مي فرمايد: هنگامي كه خديجه(س) وفات يافت، فاطمه(س) بي تابي مي كرد و گرد پدرش مي گشت و سراغ مادر را از او مي گرفت. پيامبر از اين حالت دخت كوچكش بيشتر محزون مي شد و دنبال راهي بود تا او را آرام كند. فاطمه همچنان بي تابي مي كرد تا اينكه جبرئيل بر پيامبر نازل شد و فرمود: " به فاطمه سلام برسان و بگو مادرت در بهشت و در خانه اي كنار آسيه، همسر فرعون و مريم دختر عمران نشسته است.» هنگامي كه فاطمه اين سخن را شنيد، آرام گرفت و ديگر بي تابي نكرد."
حضرت خديجه(س) در سال دهم بعثت و در دهم ماه رمضان، مدت كوتاهي بعد از وفات "حضرت ابوطالب" از دنيا رفت. آن سال را "عام الحزن" ناميدند. آرامگاه حضرت خديجه(س) در قبرستان «حجون» واقع در شهر مكه است.