الهی! درخت وصف، بی‌شک به آسمان ثنای تو نتواند رسید و پرنده عقل بر اوج جمال تو بال نتواند سائید. خدایا! در چنته کوچک فهم ما کی ابزار درک تو می‌گنجد و در کوله بار خرد ما کجا توشه راه قلّه جلال تو جای می‌گیرد؟ پای عقل در راه درک تو کفش آبله پوشید و به مقصد نرسید و چشم‌ها بر خیمه‌گاه تو در انتظار ماند و رخسار زیبای تو ندید، که تو مر پناهگاه معرفت خویش را راهی نیافریده‌ای، جز کوره راههای عجز. خداوندا! ما را از آنانی قرارده که درختهای اشتیاق در باغ‌های سینه‌هایشان ریشه دوانده و شعله‌های عشق تو آتش به دل‌هایشان زده و رایحه جمال تو پرنده افکارشان را اوج تازه بخشیده. آنان که در مزارع قرب تو، به چراگاه مکاشفه آمده‌اند و از چشمه عشق تو با جام‌های لطف تو می‌نوشند. آنان که: در جوار خانه تو مسکن گزیده‌اند و آب حیات از باران مهر تو می‌نوشند و لباس از نسیم لطف تو می‌پوشند. آن پروانه‌ها که هماره گرد تو می‌گردند و وام زندگی از آتش عشق تو می‌گیرند. آنان که در بلندای قله ملاطفت تو تنفس می‌کنند. خداوند! ما را از آنانی قرارده: که اطراق در کنار جوی صفای تو کرده‌اند و از سبزینه وفای تو می‌زیند. چه لذت بخش است گذر نسیم یاد تو بر دل‌ها و چه زیباست پرواز پرنده خاطر تو بر قلب‌ها و چه شیرین است پیمودن اندیشه در جاده غیب‌ها بسوی تو. چه روح می‌بخشد گام زدن در مسیر عرفان تو و چه جان می‌دهد ایمان به غیب تو. خدای من! محبوب من! چه خوش است طعم عشق تو. چه شوق‌آفرین است نگاه عاشقانه تو. چه تکان‌دهنده است توجه مهرآمیز تو. چه شیرین است زندگی در کنار تو و در زیر سایه لطف تو. چه لذت بخش است گرمای دست نوازش تو. خدای من! چه آرامش هیجان‌انگیزی می‌بخشد نگریستن به چشم‌های تو. چه بی‌قراری آرامی است بر در خانه محبت تو. محبوبم! نه تنها از خویش مران که در کنارم گیر و دامنت را پناه جاودانه من ساز. مرا از نزدیک‌ترین عارفان و شایسته‌ترین بندگان و راست‌گوترین مطیعان و خالص‌ترین عبادت کنندگان و مخلص‌ترین روی به تو آورندگانت قرارده. ای خلاّق بزرگی‌ها و ای آفریننده عظمت‌ها! و ای در وجود آورنده رتبه‌های بلند! ای عظیم! ای جلیل! ای بخشنده کرم و ای کرامت محض! ای دست گیرنده و به مقصد رساننده! تو را سوگند به رحمت و نعمت بی‌ منتهایت که اجابت کن! .ای مهربان‌ترین بخشندگان! فرازی از مناجات امام سجاد ع