برگزاری تورهای زیارتی، سیاحتی و تفریحی شامل: حج تمتع - عمره - عتبات و عالیات تورهای تفریحی، ورزشی و کمپهای تابستانی.
«امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
عَلَی العاقِلِ أنْ لایَكونَ ظاعِناً اِلاّ فی‌ثلاثٍ: تَزَوُّدٍ لِمَعادٍ أَو مَرَمَّةٍ لِمعاشٍ اَو لَذَّةٍ فی غیرِ مُحَرّمٍ.
انسان عاقل جز برای یکی از سه چیز مسافرت نمی‌کند: یا برای نیل به معارف الهی و ذخیره برای روز معاد، یا جهت درآمد و تحصیل معاش و یا برای سیاحت و سرور در غیر امور حرام و نامشروع. (المحجَّة‌البَیضاء، ج ٤، ص ٥٦ ـ ٥٥)
«پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
السَّفَرُ میزانُ القَومِ!
سفر (در حقیقت) یک محک و میزان شناسایی مردمان است! (در مسافرت حقیقت و باطن اشخاص آشکار می‌گردد) (مکارم‌الاخلاق، ص ٢٤٠)
«امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
الخاتَمُ العَقیقُ امانٌ فی‌السَّفر.
در سفر، انگشتر عقیق در دست داشتن باعث حفاظت و ایمنی است. (مستدرک، ج ٨، ص ٢١٨)
«پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
مَا اصْطَحَبَ اِثنان اِلاّ كانَ اَعظمُهُما أجراً و اَجَهُّمُا اِلَی اللهِ اَرفَقُهُما بِصاحِبِه.
دو نفر که همراه یا همسفر می‌شوند آن کس پاداش او عظیم‌تر و نزد خدا محبوب‌تر است که نسبت به همدم خود مهربان‌تر و عطوفت بیشتری داشته باشد. (وسائل، ج ٨، ص ٣٠٢)
«مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
اذا رَكِبتُمُ الدَّوابَّ فَاذكُروا الله عَزّوَجلَّ و قولوا «سُبحانَ الّذی سَخَّرَ لَنا هَذا وَ ماكُنّا لَهُ مُقرِنینَ و اِنّا اِلی رَبِّنا لَمُنقَلِبون»
هر وقت بر مَركَب (وسیله نقلیه) سوار شدید خدای متعال را یاد كنید و بگویید: «سُبحانَ الّذی سَخَّرَ لَنا هَذا وَ ماكُنّا لَهُ مُقرِنینَ و اِنّا اِلی رَبّنا لَمُنقَلِبون» (خصال، ج ٢، ص ١٦٨)
«امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
ما یَقرَأَ أحَدٌ «اِنا اَنزَلناهُ» حینَ یَركَبُ دابَّتهُ اِلاّ نَزَلَ مِنها سالماً مَغفوراً لَه.
هر كس هنگام سوار شدن بر مَركَب (وسیله نقلیه) سورة مباركة «انا انزلناه» را بخواند سالم و آمرزیده از آن پیاده خواهد شد. (مكارم‌الاخلاق، ص ٢٤٢)
«امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
اذا سافرْتَ مَعَ قَومٍ فَأكثِرِ اِسْتِشارَتَهُم فی أَمركَ.
هر گاه با عده‌ای همسفر شدی، در امور خودت، زیاد با آن‌ها مشورت کن. (وسائل، ج ٨، ص ٢٦٥)
«امام رضا(علیه‌السلام)»:
ثلاثٌ مِن المُرُوَّةِ فی السَّفرِ: بَذلُ الزّادِ وَ حُسنُ الخُلقِ وَ الم‍ِزاحُ فی غَیرِ المَعاصی.
سه خصلت در سفر نشانة مروّت و جوانمردی است: توشه و ساز و برگ خود را در اختیار همسفران قرار دادن، اخلاق و رفتار خوش داشتن و مزاح و شوخی‌های خالی از گناه. (خصال، ج ١، ص ١٥٧)
«پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
مَن أَعانَ مُؤمناً مسافراً فرَّجَ اللهُ عَنهُ ثَلاثاً و سَبعینَ كُربَةًَ و اجارَهُ فی‌الدُّنیا و الإخِرَةٍ مَنَ الغَمِّ وَ الهَـمِّ.
کسی که یک مسافر مؤمنی را یاری کند خداوند هفتادوسه گرفتاری او را رفع می‌کند و در دنیا و آخرت وی را از همّ و غمّ محفوظ خواهد داشت. (وسائل، ج ٨، ص ٣١٤)
«امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
مَن قَرَأَ آیةَ الكُرسی (فی‌السفر) فی كُلِّ لَیلَهٍ سَلِمَ وَ سَلِمَ ما مَعَهُ.
کسی که در سفر هر شب آیت‌الکرسی بخواند خود و آنچه به همراه او است سالم و محفوظ خواهند ماند. (سفینه، ج ١ ص ٦٢٧ )
٣٣ـ «امام رضا(علیه‌السلام)»:
اذا رَكِبَ الرّجُلُ الدّابَّةَ فَسمَّی رَدِفَهُ مَلَكٌ یَحفَظُهُ حَتّی یَنزِلَ، فإن رَكِبَ وَ لَم یُسَمٍّ رَدِفَهُ شَیطانٌ!
در وقت سوار شدن بر مرکب (وسیلة نقلیه) اگر شخص «بسم‌الله الرحمن الرحیم» بگوید فرشته‌ای در کنار او می‌نشیند و تا وقت پیاده شدن از وی حفاظت می‌کند و اگر نگوید، در آنجا شیطان همدم و هم‌نشین او خواهد بود! (مکارم‌الاخلاق، ص ٢٤٨)
٣٥ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
(فی‌السفر) عَلَیكَ بِقِراءَةِ كتابِ اللهِ عزَّوَجَلَّ ما دُمتَ راكباً و عَلیكَ بِالتَّسبیحِ ما دُمتَ عاملاً وَ علیكَ بِالدُِعاءِ ما دُمتَ خالیاً.
در مسافرت‌ها بر تو باد که در حال سواری قرآن بخوانی و هنگام تکاپو و مشغولیّت ذاکر و تسبیح‌گو باشی و در فواصل فراغت به دعا و نیایش بپردازی. (الفقیه، ج ١، ص ١٠٥)
٣٦ـ «امام زین‌العابدین(علیه‌السلام)»:
حِجّوا وَاعتَمِروا تَصِحَّ اَبدانُكُمَ و تَتَّسِعْ اَرزاقُكُم وَ تُكفُوا مَؤوناتِكُم و مَوؤُناتِ عِیالِكم.
حج و عمره به جا بیاورید تا بدن شما سالم و روزی شما فراخ گردد و نیازمندی‌های خود و خانواده‌تان برآورده شود. (مکارم‌الاخلاق، ص ٢٤٢)
٣٧ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
مِن سَعادَةِ المَرءِدابَّةٌ یَركَبُها فی حوائِجِه وَ یَقضیِ عَلَیها حَوائِجَ اِخوانِه.
یکی از سعادت‌های شخص، داشتن یک مرکب (وسیلة نقلیه) است که با آن حوائج خود را تأمین کند و نیز نیازمندی‌های برادران دینی خود را برآورده نماید. (مکارم‌الاخلاق، ص ٢٦٢)
٣٩ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
اذا خَرَجَ اَحدُكُم الی سَفَرٍ ثُمَّ قَدِمَ عَلی اَهلِهِ فَلْیُهدِهِمَ وَ لْیُطرِفْهُم.
هر گاه یکی از شما به سفر رفت، در مراجعت هدیه و سوغاتی برای خانواده‌اش به همراه بیاورد. (بحار، ٧٦، ص ٢٨٣)